‘’Welkom in de stoptrein’’
Zaterdag 12 maart organiseerde de Nationale Vereniging ReumaZorg Nederland (RZN) de uitreiking van de Nederlandse Edgar Stene schrijfwedstrijd 2022. We geven graag een eervolle vermelding aan alle mooie inzendingen. Hier lees je het verhaal ‘’Welkom in de stoptrein’’, van Sharon van Dijk.
Hoge verwachtingen
Foto: Cees Kamminga
Badend met mijn blote voeten in het warme zeewater. Ergens op een eilandje genaamd Koh Lanta in Thailand. Ik lig op mijn rug en voel het water met de golven langzaam steeds verder komen dan alleen bij mijn voeten. Ik hoor de muziek van mijn vrienden die door de boxen klinkt. ‘’Dit is mijn nummer (High Hopes)!’’ Roep ik met 1 hand omhoog. Lekker toepasselijk. Hoge verwachtingen, maar wat vraagt dat wel niet allemaal van mijn lijf? Of beter gezegd, ook van mijn geest.
‘’Hoge verwachtingen, maar wat vraagt dat wel niet van mijn lijf?’’
Balans tussen mijn en geest en lijf
Mijn geest en mijn lijf zijn niet altijd in balans. Ik wil graag van alles, maar de reuma houdt mij soms tegen. Niet in alles hoor. Want de droom dat ik op wereldreis zou gaan is weliswaar niet uitgekomen, zoals ik had gedroomd. Maar ik heb niet stilgezeten.
‘’Omringt door lieve familie en vrienden in Nederland weer tot rust komen’’
Waar ik graag een lange tijd aaneengesloten weg had willen zijn, moest ik steeds terug voor nieuwe medicatie via het infuus. Naast dat ik terug moest voor het infuus, vond mijn lijf het ook wel even goed. Om in Nederland omringt door lieve familie en vrienden weer tot rust te komen.
Prachtige reizen
Inmiddels heb ik drie prachtige reizen mogen maken. Ieder met een bijzondere vriendin aan mijn zijde. Ze waren er voor mij als ik een ontsteking had. Ze hielpen mij dan met persoonlijke verzorging. En ze droegen mijn tas wanneer ik dat niet kon. Iets wat heel intiem is. Ik had normaal mijn ouders daarvoor, maar nu was ik afhankelijk van mijn vriendinnen.
‘’Ik had normaal mijn ouders, maar nu was ik afhankelijk van mijn vriendinnen’’
Voorafgaand aan de reizen leek het er nog even op dat sommige landen uitgesloten werden van mijn bucketlist. Ik moest vaccinaties krijgen die niet in combinatie met mijn medicijnen konden. Maar door goed te communiceren over reisadviezen met mijn arts en de GGD, kan ik nog steeds veel landen bezoeken. En voor de landen waarbij een vaccinatie voor gele koorts nodig is doe ik insectwerende kleding aan…
Onvoorwaardelijke steun
De steun die ik van mijn liefdevolle familie en vrienden keer op keer krijg zorgt ervoor dat ik de uitdaging doorzet. Mijn lieve vriend en ouders, die mij eerst een paar keer waarschuwen met: ‘’Doe nou voorzichtig’’, maar daarna altijd klaar staan om mij op te vangen en voor mij te zorgen waar nodig. Een tante en beste vrienden die naast mij staan en mij blijven stimuleren. Door te zeggen: leef je leven. Ze steunen mij door dik en dun. En het klinkt misschien cliché, maar zonder hun steun zou ik niet zo ver gekomen zijn als waar ik nu sta in het leven.
‘’Zonder de steun van mijn liefdevolle familie en vrienden zou ik niet zo ver gekomen zijn als waar ik nu sta’’
Stoptrein
Hetgeen wat mij zo motiveert, is dat ik alles wat ik niet kan en anderen wel zie doen, ook wil kunnen of proberen. Klinkt gek, en het is misschien niet helemaal goed. Maar op deze manier kom ik er goed achter wat ik leuk vind. En waarvoor ik wil gaan. Ik vergelijk het wel eens met vrienden om mij heen die in een sneltrein zitten. Ze gaan maar door. Van de ene studie naar de andere. Werk ernaast, een kindje, vrienden en feestjes afgaan.
‘’Mijn reuma haalde me op een dag in’’
En mijn trein is een stoptrein. Ik heb haltes waarbij ik even moet gaan zitten. Ik wilde altijd meegaan in de sneltrein, maar mijn reuma haalde me op een dag in. Inmiddels ben ik machinist geworden van mijn eigen stoptrein.
Mijn droom moest worden omgebogen
Vroeger droomde ik om in de voetsporen van mijn moeder te treden. Werken in een ziekenhuis als verpleegkundige. Maar ik moest daarvan afzien, omdat het tijdens mijn studietijd lichamelijk erg tegenzat. Ik was op dat moment veel aan het wisselen qua medicatie. Om te kijken wat het beste zou werken. Vele ziekenhuisbezoeken en veel pijn zorgden ervoor dat de droom die ik vanaf kinds af aan had, moest worden omgebogen. Ik ben in plaats van het lichamelijk verzorgen van mensen naar het mentaal ondersteunen van mensen gegaan. Nu als persoonlijk begeleider. Zowel voor mijn werk en als vrijwilliger help ik jongeren en volwassenen met reuma met hun uitdagingen.
‘’Tijdens mijn studietijd zat het lichamelijk erg tegen’’
Uitdagingen en dromen genoeg
Ik ben nog jong. Uitdagingen genoeg. Dromen genoeg. De reuma ga ik niet accepteren. Wel leer ik ermee omgaan. Zodat mijn leven om mij draait, met al het geluk en verdriet dat daar soms bij hoort. En het belangrijkste is dat ik mijzelf beloof al mijn dromen achterna te jagen. Al kom ik kleine stukjes dichter bij mijn droom, ik laat mij niet tegenhouden door de prikjes en pilletjes of pijntjes. Ik ga ervoor. Voor nu ga ik bouwen aan een stukje toekomst met mijn lieve vriend. Een huisje kopen. Wellicht mogen we kindjes krijgen en mag ik de uitdaging opvoeden aangaan. Maar het wordt wellicht al een uitdaging om met reuma en de medicijnen zwanger te raken. In de toekomst hoop ik nog vele mensen te mogen helpen en begeleiden. En uiteraard is die wereldreis nog niet ten einde en wil ik nog heel wat landen bezoeken!
‘’Ik beloof mijzelf om al mijn dromen achterna te jagen’’
Ik hou van dromen en het waarmaken van mijn dromen, zelfs al zorgt de reuma soms voor extra uitdagingen.
Meer informatie over de Edgar Stene Prijs
Hier kun je meer lezen over de prijsuitreiking van de Edgar Stene schrijfwedstrijd op 12 maart. We plaatsen de komende weken alle verhalen op de website van RZN. Op deze pagina vind je ook alle verhalen van de afgelopen jaren. Wil jij volgend jaar ook graag jouw verhaal op papier zetten? Houd onze website dan in de gaten. In de zomer maakt EULAR het thema van volgend jaar bekend.
