Veel gestelde vragen bij methotrexaat en hydroxychloroquine

Geschreven door Petra Borsje op 15-08-2022

Categorie

Nieuws

Veel gestelde vragen bij methotrexaat en hydroxychloroquine

Hydroxychloroquine en methotrexaat zijn misschien wel de meest toegepaste reumaremmers binnen de reumatologie. Deze middelen worden niet alleen bij reumatoïde artritis gebruikt, maar ook bij systeemziekten zoals lupus erythematodes en de ziekte van Sjögren. Al zijn dit niet de enige middelen (denk maar aan leflunomide, prednisolon en biologicals), toch verdienen deze middelen het om in de schijnwerpers te staan. Bart van de Bemt, apotheker bij de St. Maartenskliniek, schrijft hierover een informatief bericht op de website van ReumaMagazine.

Hydroxychloroquine

In 1639 genas de vrouw van de Spaanse onderkoning van Peru van malaria, nadat de lokale geneesheer haar een extract van de Kinaboom gaf. Later werd bekend dat in de Kinaboom kinine zit. Rond 1929 ontdekte men dat kinineachtige stoffen ook helpen om ons afweersysteem te onderdrukken. Er werden varianten gemaakt die minder bijwerkingen veroorzaken. Zo ontstond hydroxychloroquine. Hydroxychloroquine is een effectief middel bij reumatische aandoeningen, maar doorgaans wel iets minder krachtig dan bijvoorbeeld methotrexaat. Het voordeel is dat het ook minder bijwerkingen heeft dan methotrexaat.

Methotrexaat

Methotrexaat is de hoeksteen van de behandeling van reumatoïde artritis; bijna alle mensen krijgen bij de diagnose RA methotrexaat voorgeschreven. Ook bij andere reumatische aandoeningen wordt methotrexaat veel toegepast. Zo rond de jaren vijftig begon men al met methotrexaat bij reumatische aandoeningen. Hoe methotrexaat precies werkt, weten we ondanks de jarenlange ervaring onvoldoende, wel weten we dat het zijn (bij)werking ontleent aan het remmen van vorming van foliumzuur. Lichaamscellen hebben foliumzuur nodig om zich te kunnen vermenigvuldigen en te groeien. De bijwerkingen ontstaan door het tekort aan foliumzuur in de gezonde cellen. Dat is vooral het geval op plaatsen waar de cellen zich van nature snel delen. Dit zijn de slijmvliezen van de mond, maag en darmen, de huid, het haar en het bloed.