EULAR (The European League Against Rheumatism), steunt de inspanningen van de EMA (The European Medicines Agency) en de Europese Commissie om tekorten aan geneesmiddelen, waaronder hydroxychloroquine, op de Europese markt aan te pakken. Ook roept zij op om betrokken te blijven bij de ontwikkeling van aanbevelingen die de EMA en de Europese Commissie hierover maken.
Uit gegevens die door EULAR zijn verzameld, blijkt dat een meerderheid van de landen in Europa kampt of heeft gekampt met ernstige tekorten aan hydroxychloroquine (HCQ). EULAR adviseert dat de onbeperkte toegang tot HCQ voor de behandeling van COVID-19 moet worden vermeden zolang er geen wetenschappelijk bewijs is voor de meerwaarde van dit medicijn bij COVID-19. Rondom deze kwestie publiceerde het tijdschrift van EULAR (The Annals of the Rheumatic Diseases) deze week het artikel: ‘Hydroxychloroquine, COVID-19 and the role of the rheumatologist’ .
Een juiste verdeling en gebruik van HCQ
Reumatoloog en voormalig President van EULAR, Professor Johannes W. Bijlsma, geeft commentaar:
- “Reumatologen, onderzoekers en patiëntpartners moeten pleiten voor een juiste verdeling en gebruik van hydroxychloroquine (HCQ), aangezien miljoenen mensen met reumatische aandoeningen wereldwijd afhankelijk zijn van HCQ om de activiteit van hun ziekte onder controle te houden en hun kwaliteit van leven te behouden.”
- “De COVID pandemie overweldigt wereldwijd de capaciteit van de gezondheidszorgsystemen. Veilige en effectieve therapieën voor COVID-19 zijn hard nodig. Wij hopen, net als veel artsen, dat goed ontworpen studies de effectiviteit van medicijnen tegen COVID-19 zullen aantonen. Op dit moment is er echter geen bewijs dat dit het geval is voor HCQ. HCQ heeft wel zijn effect bewezen en goedkeuring voor gebruik gekregen voor de behandeling van andere aandoeningen, waaronder met name reuma. Maatregelen moeten de beschikbaarheid van HCQ voor mensen met deze aandoeningen bewaken. Ook reumatologen moeten pleiten voor deze beschikbaarheid.
- “Tot slot erkennen we dat een eerlijke verdeling van de middelen uiteindelijk afhangt van een scheiding van verantwoordelijkheden. Hoewel het onze plicht is om te pleiten voor onze patiënten met reuma, is het tegelijkertijd onze verantwoordelijkheid om de moeilijke beslissingen van de grotere medische koepels en patiëntengemeenschappen in deze onzekere tijden te respecteren”.
