Edgar Stene Prijs 2020 – Judith

Judith de Wijk: eervolle vermelding

Vrijwilligerswerk voor jezelf en een ander

Iets voor mijzelf doen was het uitgangspunt nadat ik met mijn gezin na de zomervakantie een gesprek had om meer inhoud aan mijn leven te geven. Daarin gaf ik aan dat mensen bijna nooit meer vroegen: `Hoe was jou dag? `of `Waar ben jij mee bezig?` Ik ben de afgelopen 25 jaar in ons eigen bedrijf bezig geweest en ben fulltime thuis geweest om voor de kinderen te zorgen. Een baan buitenshuis had ik niet. Dit was ook niet mogelijk omdat onze kinderen extra zorg nodig hadden. Zo kon ik er zijn als ze thuis kwamen en hoefde geen vrij te nemen van werk om naar onderzoeken en therapieën te gaan. Dit deed ik met liefde maar soms was ik de wachtkamers en formulieren wel beu. Ik vond het ook wel leuk om op school wat extra mee te helpen zoals met toneelstukjes en als vrijwilliger in de medezeggenschapsraad. Dit gaf me voldoening en zo was ik ook met anderen zinvol in contact. Nu zijn onze kinderen alle drie rond de twintig en zijn bezig met hun studie. Ze hebben zich goed ontwikkeld en ben dan ook trots op ze. Ik heb weer wat meer ruimte voor mijzelf.

In 2014 kreeg ik na een lange autorit op de terugweg van een zomervakantie in Italië en dikke knie die niet snel weg ging. Via de huisarts kwam ik bij de reumatoloog terecht om het vocht er uit te laten halen. Zo kwam ik via onderzoeken te weten dat ik reuma heb. Ik heb de diagnose reumatische artritis. Het zit in de familie mijn oma en vader hadden het ook. Ik heb me al snel daarna aangemeld bij de Reuma Patiënten Vereniging Arnhem. Langzamerhand kreeg ik ook last van mijn voeten en handen en was gauw moe. In het Steuntje het blad van de vereniging stond er dat er in Huissen een beweeggroep zou starten en daar heb ik mij aangemeld. Het bewegen doet me goed en dit was ook de eerste kennismaking met de vereniging. Ook ging ik een paar keer mee naar de activiteitenmiddag, die elke 3de donderdag van de maand gehouden wordt. Daar ontmoette ik ook weer mensen die ik kende van de beweeggroep. Ik vind het leuk om creatief bezig te zijn met tekenen, sieraden maken en met bloemschikken waar ik een opleiding in heb gedaan. In het Steuntje was er in het voorjaar een oproep voor vrijwilligers. Wel gelezen maar verder niets mee gedaan. In de wandelgangen had ik wel gehoord dat er versterking nodig was. Op 31 september was er 40 jarig bestaan van de vereniging. We gingen golfen en dineren op een prachtige golfbaan in Elst en het was geweldig mooi weer. Tijdens de speech van vicevoorzitter van het bestuur kwam ook de vraag om nieuwe mensen voor de activiteiten en het bestuur. Een ander bestuurslid zat naast me en vroeg of het niet iets voor mij was om de creatieve middag te begeleiden. Ik heb toen besloten iets voor de verenging te gaan doen. Het helpt wel als je persoonlijk door iemand wordt aangesproken dat had ik ook toen ik voor de medezeggenschapsraad van school gevraagd werd. Als je ook langere tijd door werk aan huis of door reuma vaak thuis bent moet je ook weer even gepusht worden lijkt het wel.

Ik ben zelf vanaf mijn kindertijd altijd bezig geweest met tekenen. Op de bank met tekenblok op schoot en maar tekenen. Daar kwam later schilderen bij en op de havo deed ik examen in tekenen, kunstgeschiedenis en handvaardigheid. Ik vind het ook leuk om mijn creatieve ideeën te delen met anderen. Het samen bezig zijn iets te maken, van elkaar leren en versteld te staan van jezelf. Ik heb nu een viertal keren de activiteiten middag geleid. We zijn bezig geweest met het versieren van papier-maché pompoenen, een herfstbloemstuk en een kerstboompje. Op 21 november stond er al voor dat ik de leiding over de middag had overgenomen diamont painting op het programma. Dit had ik dus nog nooit gedaan en daarom heb dat ik thuis even geprobeerd. Voor mij werkte dit dus zeer ontspannend. Tijdens de middag merkte ik dit ook in de groep. Ik was bezig met de witte buik van de sneeuwman en het werd een beetje stil in het lokaal. Iedereen was mindfull aan het diamont painting. Dan heb niet veel te doen om de cursisten te helpen anders dan diamanten uitdelen.
Met andere activiteiten ben je wel druk zoals met het maken van het kerstboompje. Uitdelen van het materiaal, uitleggen van hoe het stuk is opgebouwd en de mensen helpen me vragen. Het is een enthousiaste groep met nu alleen vrouwen die elkaar al langer kennen en het is dan ook gezellig druk. Ik sta er ook niet allen voor. Samen met nog drie anderen doen we inkopen en tijdens de middagen is er iemand die voor de koffie zorgt. Onder de cursisten zijn er ook vrouwen die creatief bezig zijn en hun kennis delen. Volgens mij heeft iedereen het naar de zin en er is ook mogelijkheid om niet met de activiteit mee te doen maar met een breiwerkje of iets anders gezellig aan te schuiven.

Het is natuurlijk ook een groep vrouwen die reuma hebben en niet alles kunnen en soms ook moe zijn en pijn hebben. Dus op sommige momenten wat minder goed in hun vel zitten. Dit wordt dan ook met elkaar gedeeld en ook als iemand er niet is wordt er over gesproken. Toch sta ik wel versteld wat voor een mooie creaties er worden gemaakt. Ik merk ook dat ze altijd opgewekt naar huis gaan. Voor mijzelf is het elke maand weer een bepaalde flow waar je in komt. Een week van te voren zijn we al aan het verzamelen, bedenken wat er moet gebeuren. In je hoofd ben je bezig en fysiek aan het uit proberen. Dit vind ik ook wel leuke voorpret. We appen als activiteitencommissie heel wat af met elkaar. Op de middag zelf ga je aan de gang en weet je meer energie uit je zelf te halen en voel je minder pijn. Je geeft dan alles wat je hebt. Je koffie die zo met zorg is ingeschonken, laat je koud worden. Waarvoor sorry! We pakken na zo`n middag de boel weer in en praten nog na over hoe het is gegaan. Ik ben blij dat ik fijne mensen om me heen heb om dit samen mee te doen. Ik schrijf er nog een verslagje van voor in het Steuntje ons blad. Thuis gekomen ben ik wel moe en dat ben ik de volgende dag ook nog. Maar wel moe en voldaan.

Ik vind het leuk dat ik eigenlijk door mijn reuma weer bezig ben met wat ik graag doe en dit te delen met anderen. Vaak had ik na de zomervakantie allerlei plannen om dingen te veranderen. Als kind wilde ik altijd mijn kamer weer anders inrichten. Fijn dat ik dit plannetje kan uitvoeren omdat het op mijn pad kwam.
De planning voor volgend jaar is er.

Juryrapport
‘Iets voor mezelf doen’ was de aanleiding voor de schrijfster van dit verhaal om te beginnen met vrijwilligerswerk. De afgelopen 25 jaar stonden voor haar vooral in het teken van het familiebedrijf en de kinderen. De vraag ‘hoe was jouw dag?’ of ‘Waar ben jij mee bezig?’ werd zelden meer aan haar gesteld. En nu de kinderen volwassen waren, was het tijd voor verandering. Vanwege de diagnose RA kwam de schrijfster in contact met de reumapatiëntenvereniging in Arnhem waar ze mee ging doen in een beweeggroep. Een bestuurslid vroeg haar of ze het misschien leuk zou vinden om de creatieve middag van de vereniging te helpen begeleiden. Aangezien de schrijfster een grote passie heeft voor tekenen, schilderen en handvaardigheid besluit ze de creatieve middag te gaan begeleiden. Dat doet ze samen met 3 andere vrijwilligers. Ze schrijft: ‘Voor mijzelf is het elke maand weer een bepaalde flow waar je in komt.
Een week van te voren zijn we al aan het verzamelen en bedenken wat er moet gebeuren. Dit vind ik ook wel leuke voorpret. Op de middag zelf ga je aan de gang en weet je meer energie uit je zelf te halen en voel je minder pijn. Je geeft dan alles wat je hebt. We pakken na zo`n middag de boel weer in en praten nog na over hoe het is gegaan. Ik ben blij dat ik fijne mensen om me heen heb om dit samen mee te doen. Thuis gekomen ben ik wel moe en dat ben ik de volgende dag ook nog. Maar wel moe en voldaan.’