‘’Doorgaan tot mijn toren neerviel’’
Zaterdag 12 maart organiseerde de Nationale Vereniging ReumaZorg Nederland (RZN) de uitreiking van de Nederlandse Edgar Stene schrijfwedstrijd 2022. We geven graag een eervolle vermelding aan alle mooie inzendingen. Hier lees je het verhaal ‘’Doorgaan tot mijn toren neerviel’’, van Debby Klooster.
De zoektocht start
Foto: Cees Kamminga
Ik was met mijn 21 jaar de jongste ondernemer van Kampen, en ging helemaal op in mijn werk als bloemist. 60 tot 80 uur in de week werken was heel normaal. En ik genoot ervan. Mijn medische carrière begon in 2001 met een pijnlijke arm. Ik kreeg oefeningen, toen rust, een injectie. En toen een operatie. Na die operatie was de pijn ondraaglijk. De zoektocht van 8 jaar was bij deze gestart.
Beter worden als missie
Het grote vertrouwen in artsen begon langzaam af te brokkelen. Vanaf 2001 had ik 9 jaar lang een operatie en/of bevalling in Nederland en Zwitserland. Beter worden was echt een missie geworden.
‘’Beter worden was echt een missie geworden’’
En deze missie moest slagen voor mezelf, maar helemaal voor mijn kind, ouders en man. Want ik wilde die leuke, energieke moeder zijn. Een dochter waar je trots op kon zijn. Een gelijkwaardige partner in een relatie. En een goede ondernemer en bloemist.
Teleurstellingen
Maar dit alles was niet zoals ik dat voor ogen had. De obsessie om beter te worden was groot en frustrerend. Maar de teleurstellingen was ik zo ontzettend moe! Na 8 jaar zoeken kreeg ik eindelijk de diagnose. Fybromyalgie. Mijn missie ging niet slagen.
‘’De obsessie om beter te worden was groot en frustrerend’’
Opluchting en verdriet gingen hand in hand op dat moment. Na alles wat ik had gedaan samen met mijn familie, stond ik eigenlijk op dat moment bij de finish of een nieuwe start. Ik wist het niet.
Toren bouwen
Nu achteraf gezien, was het een nieuwe start. Die begon in het revalidatiecentrum, in een traject Leren leven met pijn. Daar kwam ik erachter dat ik geen grenzen kende. De toren die ik van conservenblikken moest bouwen op de eerste dag, was de spiegel die mij voor werd gehouden. De opdracht was: bouw een toren. Ik ging stapelen en stapelen. Ik had er nog lol in ook. Nog een blik en nog een blik. Voordat ik het laatste blik op de toren zette zei ik nog: ”Als ik deze erop zet, valt hij om”. Die toren vertelde precies hoe ik in het leven stond. Doorgaan tot ik er letterlijk bij neerviel. Net als mijn toren.
‘’Ik kende geen grenzen’’
Stapje voor stapje
Vanuit daar ben ik stapje voor stapje gaan bouwen. Dat was niet makkelijk. En tot de dag van vandaag ben ik nog stappen aan het zetten. Ik ben erachter gekomen dat je, ondanks je ziekte, zelf kunt bepalen over je gezondheid. Ik zat voor lange afstanden in een scootmobiel. Had slaapmedicatie en wietolie met THC om te kunnen slapen. En voor de pijn. Maar van dat alles ben ik zo goed als af.
‘’Tot de dag van vandaag ben ik nog stappen aan het zetten’’
Kwaliteit van leven
Ik heb mijn missie bijgesteld om kwaliteit van leven te hebben. En dat zo lang mogelijk. Ik ben volledig plantaardig gaan eten vanaf begin dit jaar. Hierdoor kwam er in pijn en energie weer ruimte om te gaan sporten. Eén uur in de week onder begeleiding. Mindfulness pas ik zo vaak mogelijk toe. Hierdoor heb ik nog nooit zo’n goede zomer gehad als afgelopen zomer. En ik geniet daar met volle teugen van. Hierdoor kijk je ook weer positiever de wereld in.
Balans en rust
Ben ik gelukkig? Dat weet ik niet. Dat vind ik een moeilijke vraag. Maar ik heb wel meer balans en rust in mijn lijf. En dat is meer waard dan wat dan ook. En voor wie heb ik dit alles nu gedaan? Ik denk toch stiekem voor mijzelf, terwijl we ons altijd voorhouden dat we het voor een ander doen.
‘’Balans en rust in mijn lijf is meer waard dan wat dan ook’’
Want ik wil zelf zo graag die leuke, energieke moeder zijn. Trots kunnen zijn op mijzelf, en een gelijkwaardige relatie. Alleen ik moet accepteren dat dat niet altijd mogelijk is. Ik moet genieten van de periode dat het wel kan. En ga ik dit alles volledig accepteren? Ik denk het niet, maar ik blijf in beweging. Stapje voor stapje. Want niemand, gezond of ziek, wil stilstaan of achteruitgaan. En positiviteit opent eerder deuren dan negativiteit, is mijn ervaring.
‘’Positiviteit opent eerder deuren dan negativiteit’’
Terugkijken
Foto: Cees Kamminga
Volgend jaar ben ik langer ziek dan dat ik beter ben geweest. Terugkijkend op mijn leven, is het allesbehalve gegaan zoals ik het vroeger als jong ondernemend meisje had verwacht. Maar ik ben wel trots op mijn gezin. De kinderen ontwikkelen zich tot mooie mensen. En daar hebben wij als ouders ons steentje aan bijgedragen. Zoals Johan Cruyff altijd zei: ”Ieder nadeel heeft zijn voordeel.” Ik was altijd thuis bij mijn kinderen en dat geeft een fijn gevoel. En daar put ik nu mijn energie uit. Alleen de kinderen worden nu groter en gaan langzaam hun eigen leven leiden. Ze hebben hun moeder steeds minder nodig. Nu sta ik op het punt: wat wil ik nu zelf?
‘’Wat wil ik nu zelf?’’
Mijn eigen lichaam leren kennen
Met mijn nieuwe levensstijl wil ik kijken wat ik nog kan. En wat ik echt niet meer kan. Dit het jaar rond, met alle jaargetijden. Zou ik ergens nog een paar uurtjes werk kunnen verrichten? Of blijft het toch echt bij die paar uurtjes vrijwilligerswerk, dat ik nu al een aantal jaren doe? Maar het is geen obsessie meer. Het is een proces dat ik stapje voor stapje neem. Zonder druk, of moeten. Maar ik ben blij met iedere verbetering.
‘’Ik wil soms nog te snel, maar eigen inzicht is veel waard. Dat gun ik iedereen’’
Ik wil soms echt nog wel te snel. Maar door ziekzijn leer je je eigen lichaam zo goed kennen, dat je dat inzicht ook snel weer hebt. Dat ik te snel ga. De aard van het beestje verander je niet helemaal, maar eigen inzicht is ook veel waard. En dat gun ik iedereen toe.
Meer informatie over de Edgar Stene Prijs
Hier kun je meer lezen over de prijsuitreiking van de Edgar Stene schrijfwedstrijd op 12 maart. We plaatsen de komende weken alle verhalen op de website van RZN. Op deze pagina vind je ook alle verhalen van de afgelopen jaren. Wil jij volgend jaar ook graag jouw verhaal op papier zetten? Houd onze website dan in de gaten. In de zomer maakt EULAR het thema van volgend jaar bekend.
