Bij de les blijven
In dit ontroerende verhaal waarin de grenzen tussen lesgeven en persoonlijke ervaring vervagen, deelt Sharon van Dijk haar leven met reuma met geneeskundestudenten. Eerst leek het slechts een verhaal over haar strijd tegen haar ziekte. Als het verhaal verder gaat, wordt het duidelijk dat Sharon niet alleen de docent is, maar ook de jonge patiënt met reuma. Ze vertelt over het leven met reuma en de dagelijkse uitdagingen waar ze mee worstelt. Dit verhaal schreef Sharon voor de Edgar Stene schrijfwedstrijd van 2024.
Bij de les blijven
Zittend op een behandeltafel in een klaslokaal van het Universitaire ziekenhuis bevinden zich een aantal studenten om mij heen. Ik vertel de 3e-jaars Geneeskunde studenten mijn verhaal; ‘Ik was een jaar of 8 en toen begon het. Ik kwam niet meer mee met mijn klasgenoten van de basisschool.’
Een onverwachte ontdekking
Ik had pijn in mijn voeten, knieën, handen en eigenlijk versprong het steeds naar een ander gewricht. In de ochtend was ik lang stijf en mijn gewrichten waren dik en warm.’ Maar pas toen ik 10 jaar was werd reuma gediagnostiseerd.
Vaak word ik even onderbroken door een student die dan zijn vraag stelt; ‘Maar je bent toch gewoon docent van hier? Je bent toch nog veel te jong om reuma te hebben?’
“Maar pas toen ik 10 jaar was werd reuma gediagnostiseerd.”
Een leerzame les
Helaas antwoord ik, ik ben naast jullie docent vandaag ook een jonge patiënt met reuma.
Verschrikt kijken de studenten die voor mij zitten op en alle aandacht voor mijn verhaal is er meteen. Ik maak mijn anamnese af en zet de les voort om de gewrichten te gaan onderzoeken. Hoe moet je een pols bijvoorbeeld palperen? En waar let je nou op bij een patiënt als je hem of haar onderzoekt?
Al heb ik na mijn les maar 1 student vandaag zo ver gekregen dat hij of zij in zijn carrière als arts terug kan denken aan deze les dan is mijn verhaal geslaagd.
“Ik ben naast jullie docent vandaag ook een jonge patiënt met reuma.”
Lesgeven met een missie
Ik ben een docent die op vrijwillige basis les geeft aan geneeskunde studenten. En zoals ik hierboven al schreef heeft het bij mij ongeveer 2 jaar geduurd voordat artsen wisten wat ik had. Dit zorgde ervoor dat ik geen begrip kreeg in mijn omgeving en dat ik met veel ontstekingen heb moeten door lopen. Hoe fijn zou het dan nu zijn dat ik mijn verhaal zo kan overbrengen dat reuma in de toekomst sneller gediagnostiseerd kan worden?!
Maar naast dat ik de studenten wat leer heb ik hier zelf ook heel veel van geleerd. Zo heb ik een bredere kennis gekregen over ‘mijn’ reuma, is het makkelijker/ gelijkwaardiger communiceren met mijn arts en de herkenning van collega’s met hun verhaal zorgt dat je er niet alleen voor staat.
Ik leerde deze stichting kennen doordat er een oproep voorbij kwam op Facebook. De oproep sprak mij meteen aan. Ik had namelijk het liefst in mijn moeders voetsporen getreden om de zorg in te gaan. Dit was alleen lichamelijk te zwaar. Ik moest toen een andere richting kiezen. Maar met deze kans kan ik alsnog heel veel betekenen voor de zorg van de toekomst. Daarnaast doe je zelf kennis op over je ziekte en ben je op een leuke interactieve manier je eigen ervaring over aan het brengen.
“Ik heb een bredere kennis gekregen over ‘mijn’ reuma.”
Een hoopvolle toekomst
En wat blijkt, ik doe het nu anderhalf jaar en vind het nog steeds fantastisch. De stichting met lotgenoten is een warm bad waar ik binnenstapte.
Hopelijk mag de stichting in de toekomst zijn lessen blijven voortzetten bij de universiteiten en kunnen we de geneeskunde studenten, huisartsen, fysiotherapeuten en andere zorgverleners ons verhaal blijven vertellen. Zodat iedereen die te maken krijgt met reuma snel en met de juiste behandeling geholpen kan worden.
Zijn er nog vragen?
“De stichting met lotgenoten is een warm bad waar ik binnenstapte.”
Benieuwd naar alle verhalen?
Andere verhalen over betrokken zijn bij een reuma-patiëntenvereniging en hoe dit de kwaliteit van leven van iemand met reuma kan verrijken en veranderen zullen de aankomende weken verschijnen op onze website. Alle ingezonden verhalen van de Edgar Stene wedstrijd worden gepubliceerd.
Over de Edgar Stene Prijs
Ieder jaar zet de Nationale Verenging ReumaZorg Nederland (RZN) de Edgar Stene schrijfwedstrijd voor mensen met reuma in Nederland uit. Zij krijgen zo de kans om te vertellen over hun ervaringen, dromen en verwachtingen. Ieder jaar staat een ander thema centraal. De Edgar Stene schrijfwedstrijd is een initiatief van EULAR, de Europese koepel van de reumatologie, en is bedoeld om meer aandacht te vragen voor mensen met reuma.
